دوباره همان حس گس ...

گاهی آدم حالی دارد

که راجع به آنچه که در دل و ذهنش میگذرد

نه میتواند با کسی حرف بزند و نه حتی میتواند 

جایی چیزی بنویسد

فقط میتواند با خیالش برود به هرجایی که میخواهد ....

به گذشته ، به آینده ، به هر رویایی که زمانی رویا بود ... 

دوباره بهار ...

دوباره اردیبهشت لعنتی و تلخ و شیرین من 

و دوباره همه حس و حالی که فقط من میدانم و خدا

 و شاید ..‌

دوباره حسرت توام با شکرگذاری ... 

دوباره دلتنگی برای روزهایی که مال من بود

و مثل قاصدکی در باد، از دست من رفت .... 

پشیمان نیستم از راهی که رفتم 

اما 

سالهاست که در این فصل زیبا  

دلتنگ خودم میشوم 

دلتنگ روزهای شاد و بی دغدغه ..

روزهای پر از عشق و امید و نشاط 

دلتنگ همین وبلاگ قدیمی و ساده و پر از خاطره

که شاید به لطف واتساپ و تلگرام و اینستا ،

دیگر به چشم کسی نمی آید 

سالهاست که یک فاطمه غمگینِ متظاهر به شادی

همراه من است